E dveta tokën për mallin
A thue peshë ma t’rand se ti a ka
Ma i rand se unë asht shtatë pash
E dveta zjermin për mallin
A thue ma fort se ti mos djeg
Flaka jem as që ndjehet m’tha
Karrshi mallimit kur jarin pret
I dveta edhe zojtë e malit
Se a munden me majtë mallin n’krah
Veç t’menunit rand iu erdh
Nisen prej degëve n’tokë me ra
E dveta edhe oqeanin e thellë
Se a e tretë edhe përmallimin
Unë përbij gjithçka n’ekzistencë m’tha
Ama për mallin kurrë s’marrë guximin
N’fund t’udhës iu ktheva zemrës tem
Dhe e dveta me mallin puntë qysh i ka
M’tha mes lotëve me gjysëm zani
Ka nji devër që hafëz jam ba
