• Ne iu themi fëmijëve që: të gënjesh, të vjedhësh, të ofendosh, të zbulosh pjesët intime etj., është turp, ata u thonë, turpi është një barrë e panevojshme;
• Carrokët na rriten duke i respektuar nënën, babën, gjyshin, gjyshen, axhallarët, dajallarët etj., “role” këto që për mendësinë e tyre janë thjesht numra;
• Ne vlerësojmë se shteti nuk është pronari i fëmijëve tanë, ndërsa neve si prind, si familje, na takon e drejta e përcaktimit se ç’lloj edukate duam t’ua kultivojmë pasardhësve, ata duan të na e mohojnë këtë të drejtë;
• Ne institucionet shtetërore arsimore i shohim thjesht si mekanizma që duhet t’i përmbushin kushtet për realizimin e kësaj të drejte fondamentale (edukimit), kurse ata duan ta imponojnë krejt të kundërtën;
• Ne nuk i urrejmë njerëzit për shkak të bindjeve e orientimeve të tjera, të ndryshme nga ne, por kundërshtojmë t’i njohim si vlera veprimet e tyre;
• Ky pozicionim nuk çon në mohimin e lirive dhe të drejtave të ndonjë komuniteti, kjo është e pavërtetë, por në kundërshtimin që ndonjë grup, komunitet a bashkësi të na shndërrohet në superstrukturë shoqërore duke fituar ekstra të drejta dhe ekstra trajtime e cenuar vullnetin dhe të drejtat e të tjerëve;
• Këmbëngulim në parimin që: askush nuk guxon të gëzojë të drejta, duke ua mohuar të tjerëve ato;
• Mbështetësit tanë po shtohen, mbështetësit e tyre po pakësohen… vrullshëm…
• …dhe jemi të vendosur të qëndrojmë deri në fund!
Topanica: Ne nuk i urrejmë njerëzit për shkak të bindjeve e orientimeve të tjera, të ndryshme nga ne, por kundërshtojmë t’i njohim si vlera veprimet e tyr
