Intervistë me poetin: Sheremet Prokshi
Intervistoi: Fatijona Bajraj
Sheremet PROKSHI lindi në fshatin Fortesë (Vërbofc) të Drenasit me 21. 06. 1954.
Shkollën fillore e kreu në vendlindje, ndërsa shkollën normale dhe studimet Gjuhë dhe Letërsi Shqipe në Universitetin e Prishtinës.
Që nga viti 1974 punoi si mësimdhënës.
Deri më tani ka të botuara këto vepra:
1. Iliria, drenushë me halle,
2. Fluturat lozonjare,
3. Diell për Çamërinë,
4. Shkronjat nëpër vargje,
5. Ku merr frymë shëndeti,
6. Fortesa e fundprillit ’99,
7. Gjyshja nga Presheva,
8. Mijëra vargje për ty nënë,
9. Hëna me dy faqe,
10. Macja laramane,
11. Bukuroshja e lirisë – I-,
12.Në sy nëne e kam qiellin,
13. Ketri i tha fluturës,
14. Macja e vetmuar,
15. Emra përjetësie dhe
16. Shqiponja e Qyqavicës.
Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, anëtar i Karvanit të Shkrimtarëve për Fëmijë “Agim Deva” ku në vitet 2021/2022, ka fituar çmimin e parë për veprën me poema “Macja e vetmuar”, dhe anëtar i stafit redaktues të revistave për fëmijë “Yll mëngjesi” e “Mollëkuqja”.
Me 13. 02, 2021, “WORLD LITERARY FORUM FOR PEACE AND HUMAN RIGHTS”, e kanë emëruar si “Ambasador për Paqen Globale” si edhe çmime të tjera në evilimente të artit poetik duke zënë vendin e parë, të dyte e të tretë.
Është i përfshirë në dhjetra antologji, në enciklopedinë, ”Autorë të letërsisë shqipe për fëmijë e të rinj 1886-2017”, si dhe në disa vepra studimi me analizë dhe kritikë letrare.
Shkruan kryesisht për fëmijë, por edhe për të rritur.
Jeton në Drenas, Kosovë.
***
F.Bajraj: Na flisni pak për fillet e karrierës suaj, kur keni filluar të merreni pikërisht me letërsi? Pse bash poezia?
Sh.Prokshi: Të gjithë ata që thonë u bëra vetë, gënjejnë.
Magjia e të shkruarit të një vargu, të një poezie apo tregimi, fillon pasi keni lexuar e kërkuar ujin e krojeve tjera, për të vazhduar përvojave të veta autoriale. Unë, përveç që i pëlqeja poezitë, isha recituesi më i mirë i shkollës ku mësoja. Njëkohësisht, frymëzohesha edhe prej vëllait dhe nga një kusheri që shkruanin dhe botonin poezi në revistat e asaj kohe.
Dritë nxitëse për të vazhduar daljen time para dashamirëve të artit letrar, ishin duartrokitjet e shumta në një orë letrare që organizohej në Shkollën Normale të Prishtinës, aty ku i vijoja mësimet. Përbrenda asaj salle të madhe, përveç nxënësve, merrnin pjesë poetët më të njohur të asaj kohe. Lexohej e recitohej, por bëhëshin edhe analiza për artin e krijuesve të rinj. Po atë vit, (1970), në një kënd të gazetës ditore „Rilindja“, më botohet një poezi me katër strofa. Pas disa ditësh, më ftojnë për një intërvistë. Aty fillon udhëtimi i artit tim krijues.
Poezitë e mia botoheshin në Zërin e Rinisë“, në revistën “Pionieri” dhe në „Faqen për Fëmijë“ të gazetës „Rilindja“.
F.Bajraj: A mendoni që e keni arritur kulmin e karrierës suaj?
Sh.Prokshi: Derisa merresh me krijimtari, është vështirë të thuash, ja, tani e arrita kulminacion. Rruga për t’u ngjitur majes së veprimtarisë letrare është e vështirë. Sidomos ajo për fëmijë. Mbase jam diku dhe po vazhdoj.
F.Bajraj: A kujtoni ndonjë kohë kur mendoni se keni dështuar në këtë fushë?
Sh.Prokshi: Fillimet e krijimtarisë s’kanë qenë të lehta. Edhe më të vështira ishin vitet e tetëdhjeta e nëntëdhjeta, dhe sidomos koha e luftës. Përveç shumë të rënëve për liri, nga dora xhakatare e ushtrisë dhe policisë serbo-sllave u dogj shtëpia ime, qindra poezi, dhjetëra tregime, dhjetëra fletore nxënësish të shkruara me këngë fejese e të dasmës-(të kënduara prej gjysheve), shumë libra e fotografi, fjalë të urta, dhe një roman në dorëshkrim.
F.Bajraj: Sa e keni pasë të vështirë dhe sfiduese të jeni këtu ku jeni sot?
Sh.Prokshi: Pas tmerrit të asaj lufte, nuk e kishim lehtë ta merrnim veten. Çdo gjë duhej të fillonte nga e para. Por frymëzimi poetik s’më ka braktisur asnjëherë. Fillova të shkruaj, dhe dy veprat e para për fëmijë i kam botura në vitin 2009, për të arritur në 16 vepra deri me sot.
F.Bajraj: Me çka merreni jashtë kësaj, keni ndonjë profesion tjetër?
Sh.Prokshi: Teknologjia kompjuterike na ka mundësuar, që nga shtëpia të kryjmë edhe punë të tjera. Prandaj, përveç profesionit të mësimdhënësit, kam redaktuar, dhe kam shkruajtur recensione të qindra veprave letrare të autorëve shqiptarë.
F.Bajraj: A do të ju shohim mbase në një të ardhme të afërt në ndonjë fushë krejtësisht tjetër?
Sh.Prokshi: Përveç poezisë për fëmijë e të rritur, po mundohem ta rishkruaj romanin që ma ka djegur lufta. Se a do të arrij apo jo, nuk e di.
F.Bajraj: Çfarë komenti keni lidhur me gjendjen e letërsisë në përgjithësi në Kosovë?
Sh.Prokshi: Teknologjia elektronike, sa na ka lehtësuar punën, sidomos këta telefonat e mençur, ku për pak sekonda mund të informohemi për çdo gjë që na intereson, poaq, shumicën e të rinjëve i ka larguar nga libri. Dhe kur s’lexon, është vështirë të krijosh.
F.Bajraj: Planet e juaja që do t’i realizoni së shpejti?
Sh.Prokshi: Nga pesë veprat e mia në dorëshkrim, tri prej tyre të shkruara për fëmijë, kam dëshirë ti botoj sa më parë.
F.Bajraj: Si e shihni Kosovën pas 10 vitesh në fushën e letërsisë?
Sh.Prokshi: Njerëzit që duan të arrijnë, asnjëherë nuk ecin rrugës së njëjtë. Të shpresojmë se do bëhët më mirë.
