Intervistë me autoren: Dashurije Bajrami
Intervistoi për Gazetën Frymëzimi: Fatijona Bajraj
Dashurije Bajrami, ka lindur dhe jeton në Gjakovë. Është autore e librit me poezi “Ndoshta edhe unë një ditë”. Shkrime të cilat flasin për dashurinë, vlerat njerëzore, edukatën e bukur, shoqërinë, natyrën dhe hyjnoren. Me fjalë të tjera ajo është munduar të përçojë përmes vargjeve vlerat njerëzore që duhet t’i ketë një njeri qoftë edhe si gabimtar dhe jo perfekt nga natyra.
F.Bajraj: Na flisni pak për fillet e karrierës suaj, kur keni filluar të merreni pikërisht me letërsi? Pse bash poezia?
D.Bajrami: Të parfumosësh shpirtin me ngjyrën e penës për ata që me të vërtetë e duan, është mrekulli që vetëm ata e kuptojnë! Që nga shkolla fillore dashuria për letërsinë filloi të rritej dita-ditës. E doja aq shumë saqë të gjitha ato që më duheshin t’ia thoja dikujt ia shpjegoja lapsit, e lapsi merrte udhë deri tek fleta, pastaj i shpërfaqte që t’i lexonte brenda ambientit shkollor.
Koha më e bukur, ah ç’kohë nostalgjike ishte ajo! Prindër, shoqëri dhe mësues që krenoheshin me mua.
F.Bajraj: A mendoni që e keni arritur kulmin e karrierës suaj?
D.Bajrami: Ndonëse tek ju kam dërguar vetëm poezi, lapsi im nuk shkruan vetëm poezi. Në këtë aspekt është i larmishëm.
Shkruaj dhe monologje, tregime, prozë… Poezia ndoshta mund të rimojë me anë të dëgjimit thellësinë e brendësisë ose qëndisë bukur dhe fuqishëm brendësinë në një letër edhe kur ajo rrinë në heshtje.
Njeriu në jetë duhet të mbetet i pa ngopur aty ku për vete, familje dhe gjithë shoqërinë duhet të jetë i dobishëm.
Atëherë, karshi një karrierë të tillë nëse mund ta quani le të mbetem e pa ngopur, derisa të frymojë.
F.Bajraj: A kujtoni ndonjë kohë kur mendoni se keni dështuar në këtë fushë?
D.Bajrami: Dështim nuk do ta quaja, ngase po të vazhdoja s’besoj me lejen e Zotit që do të dështoja por, një kohë u shkëputa nga ky lloj ambienti, edhe pse shumë e doja shkollën, dijen, shkrimet….
Në atë moshë të re hamendesha se në çantën e time mund t’i fusja edhe dashurinë e jetës dhe diturinë, që me të dyja të udhëtoja në një destinacion.
Por jo, thjesht ishte një mendim i gabuar adoleshenteje, unë tanimë duhej të zgjidhja mes dashurisë dhe dijes.
Në jetë asgjë nuk është rastësi, ngase pas asaj shkëputjeje disi arrita të rikthehesha tek vetja.
Në këtë rikthim, në këtë “ringjallje” ishte një grua e artë që më shtynte, motivonte shpirtin dhe forconte t’ju bëj ballë atyre që më mbyllen dyert, zhvlerësuan artin dhe shthurën ëndrrat.
Grua si e veçantë në zemrën e time, që kurorën prej perlave të shkrimit nuk kishte pasur mundësi ta fitonte për vete tanimë, dëshironte nga shpirti t’ia rregullonte një gruaje tjetër.
F.Bajraj: Sa e keni pas të vështirë dhe sfiduese të jeni këtu ku jeni sot?
D.Bajrami: Duke pasur parasysh se gruaja është një qenie e veçantë, për t’i rrëfyer vargut te poezisë, vështirësia më e madhe për të është koha dhe përkrahja, prioriteti i dhënë nga familja e saj e ngushtë dhe e gjerë.
Ndërsa sa i përket vështirësive të tjera është në gjendje të thyen barriera kur asaj i vjen frymëzimi. Madje edhe në këto vështirësi të cilat i ceka më lartë do të gjejë mundësi herët a vonë disi të depërtojë tek suksesi, sidomos nëse shkrimin e ka dhunti.
F.Bajraj: Me çka merreni jashtë kësaj, keni ndonjë profesion tjetër?
D.Bajrami: Amvisëria nuk është veç një profesion.
Jam një nënë, bashkëshorte, tashmë edhe një gjyshe e re, edukatore, mjeke, ekonomiste, kuzhiniere… pra, një grua me diapazon të gjerë në të gjitha lamitë.
F.Bajraj: A do të ju shohim mbase në një të ardhme të afërt në ndonjë fushë krejtësisht tjetër?
D.Bajrami: Nuk e besoj, por jetës asnjëherë nuk i dihet. Ajo i ka valët e veta si një det i trazuar.
Ne jemi njerëz dhe në cilin breg dalim asnjëherë nuk e dimë.
Dashtë Zoti të jemi çdoherë në dobi të vlerave njerëzore.
F.Bajraj: Çfarë komenti keni lidhur me gjendjen e letërsisë në përgjithësi në Kosovë?
D.Bajrami: Letërsia në Kosovë është në nivelin duhur, ka shumë që shkruajnë për të pasur çfarë të lexohet por, sa ka njerëz qe iu japin hakun duke i lexuar, ndjerë dhe medituar, ajo duhet të jetë pyetja ndoshta.
Disa madje përpiqen shumë për të dhënë nga vetja por, fatkeqësisht nuk kanë përkrahje aq sa duhet…mendoj.
Mbesin të mbyllur nëpër sirtarë.
F.Bajraj: Planet e juaja që do t’i realizoni së shpejti?
D.Bajrami: Jam në pritje të përfundimit të librit tim të dytë që me shumë gjasa do të ketë një ndërthurje, njëjtë sikurse libri i parë me poezi, prozë, ese, monolog…
F.Bajraj: Si e shihni Kosovën pas 10 vitesh në fushën e letërsisë?
D.Bajrami: Nëse çdo kujt që i flet shpirti e mban dëshirën për të ndarë me të tjerët jo vetëm për ta pasuruar xhepin por dhe vlerat do t’jetë fitues.
Fillestarët në këshilla ndaj njerëzve të penës mos të ndihen të fyer, ajo do iu bëhet përmirësim, zbukurim, ose thënë ndryshe qershia mbi torte si fillestare kur gjerat kërkojnë përmirësim.
Mos të dorëzohen asnjëherë nëse shpirti i flet penës dhe pena flet përmes zemrës, duke pasur kujdes të mos të largohen nga vlerat dhe njerëzorja. Por, duke pasur parasysh egon dhe lakminë e saj duhet t’iu shpallë “luftë” në një farë mënyrë që të mund të mbizotërojnë vlerat dhe që këto të fundit të mund të arrijnë cakun e duhur.
