Intervistë me autorin: Maxhun Osmanaj

Intervistë me autorin: Maxhun Osmanaj

Intervistoi për Gazetën Frymëzimi: Fatijona Bajraj

F.Bajraj: Na flisni pak për fillet  e karrierës suaj, kur keni  filluar të merreni  pikërisht  me letërsi? Pse bash poezia?

M.Osmanaj: Letërsia në fillet e hershme  tek unë ka filluar pak me drojë, pak me frikë, por edhe me një entuziazëm   në shpirt dhe dashni  prej një  maturanti i  veshur me  ëndrra jetësore, që  nga viti  1977 në revistën letrare  “Pionieri”.

F.Bajraj: A mendoni  që  e  keni  arritur  kulmin  e  karierës  suaj?

M.Osmanaj: Mendoj që  asnjë  shkrimtar  nuk  pajtohet  me atë që  ka  arritur  kulmin  e  karrierës. As  unë  nuk  kam  arritur  ndonjë  kulm  që  pajtohem  se preka  majat,  meqë  jam  në  udhëtim letrar  dhe  përpiqem  t’i  përparoj  format  e  shprehjes  poetike, stilin, figuracionin, si dhe ndërtimin  strukturor të  prozës.

F.Bajraj: A kujtoni  ndonjë  kohë  kur  mendoni  se  keni  dështuar  në  këtë  fushë?

M.Osmanaj: Dështim  e  kuptoj  kur nuk  shkruaj,  kur  nuk  botoj,  dhe  kur  nuk  lexohem, nëse  shkruaj  si  dhe  nuk  përcillem  nga  kritika  letrare. Unë  këtë nuk  e  kam  përjetuar , meqë  ende  kam  çka  për  të  thënë.

F.Bajraj: Sa  e  keni  pasur  të  vështirë  dhe  sfiduese  të  jeni  këtu  ku  jeni  sot?

M.Osmanaj: Sfidat  janë  të  pranishme  në  çdo fushë  jete,  por  meqë  letërsia  fillon  si personale,  më  vonë  bëhet  pjesë  kolektive e  shoqërisë dhe  krijon  një  harmoni  shpirtërore    në  çdo  çast  atëherë  pajtohesh  me  sfida, meqë  letërsia  të  merr  kohë , por  edhe  të  dhuron një  lumturi  të  pashpjeguar. Përballë  stuhive  jetësore  gjatë  udhëtimit letrar  falë  energjisë  dhe  dashurisë  për  jetën, mendoj se   kam  dalë  fitimtar.

F.Bajraj: Me  çka  merreni  jashtë  kësaj,  keni  ndonjë  profesion  tjetër?

M.Osmanaj: Profesioni  im  në  jetë  ishte  mësimdhënia, afër  tri  dekada, ndërsa  tani i  përkushtohem  tërësisht  letërsisë, leximit,  shkrimit,  shëtitjes, ecjes, si  dhe  një  gjimnastike  të  shkurtër  në  çdo mëngjes.

F.Bajraj: A  do të  ju  shohim  mbase  në  një  të  ardhme  të  afërt  në  ndonjë  fushë  krejtësisht  tjetër.

M.Osmanaj: Jo, por  në  zhanre  të  ndryshme, po. Letërsinë  e  kam  pasion. Unë  kam  të  botuara  10  libra  për  fëmijë  në  prozë  e  poezi. Ashtu  kam  të  botuar  libra  në  poezi   dhe  në  prozë  për  të  rritur, pra krejt deri më tani ,14 libra. Aktiviteti  im  vazhdon  në  revistën  letrare ‘’Zog  mëngjesi’’, si  dhe  në  Lidhjen  e Shkrimtarëve  të  Kosovës. Herë  pas  herë  merrem  me  vështrime  letrare.

F.Bajraj: Çfarë  komenti  keni  lidhur  me  gjendjen  e  letërsisë  në  Kosovë?

M.Osmanaj: Letërsia  në  Kosovë  ka  pena  të  mira, sado  që  trumbetohet  se  s’ka  letërsi  të  arrirë, por  ka  edhe  botime  të  mesme  apo  të  dobëta. Fjalën  e  ka  kritika  letrare.

F.Bajraj: Planet  e  juaja  që  do  t’i  realizoni  se  shpejti?

M.Osmanaj: Kam  përpara  disa  vepra  për  botim  në  disa  zhanre, poezi, prozë, kritikë  letrare…Por s’do  të  ngutem…

F.Bajraj: Si  e  shihni  Kosovën  pas  10  vitesh   në  fushën  e  letërsisë?

M.Osmanaj: Askush  s’mud  të  parashikojë,  meqë  teknologjia  dhe inteligjenca artificiale  erdhën  dhe  të  shohim, por  libri  besoj  se do  të  ngadhënjejë. Libri  dhe leximi  janë drita të   shpirtit. Besoj  që  libri  fizik  do  të  dalë  fitimtar  ndaj  këtyre  erozioneve  teknologjike.