Ragip Gjoshi-Poezi

LAKU

Në nënqiellin e arrnuar me këngë në buzë

Në Atlasin ku poeti qëmoti ka ftuar muzë

Lirinë hedhur n’lloçin e terun pët t’ripërlyer

Plot pisllëçe veç erë zhgënjimi kanë rikthyer.

Në log“diplomace”luhet valle t’ndërkyer!

Nëse mundesh të qëndrosh vertikalisht

Kur mohuesit e çmendur kokën ngrenë

Aq sa mundesh s’duhet fjalën ta kursen

Fort duhet goditur,kur dikush të gënjen.

Kanë emër ata që lirisë lakun ia shtërnguan

Janë ata që me përbuzje e vëngër vështruan

Janë ata që munguan në log n’ditët e vështira

Ata me emër të damkosur–biografi faqenxhira!

Ata që dikur mrizonin nën hije kiç pa halle

Kishin dro nga krenaria e zogjëve në male

Kishin dro nga flatrimet mbi kreshtëbardha

Ata të zhyturit n’batak e mëkate e të palara.

Për mos me vdekë në lak të mashtrimit

U la Atdheu n’gjak në Ditë t’ngadhënjimit

Erdhi dita që iu këput laku i litarit nga qafa

Erdhi Orë e lumnueme-Ditë e Atdheut

Duke jehuar një këngë e zemrës së dlirë.

Kanë ngre kokë do trukastruar,të vonuar dot

Ata që atë ditë kur lakun kemi këputë për mot

Ata që atë ditën kur vendit ishte fshirë çdo lot

Ata që s’din ç’është kur shtërngohej laku,as sot

Ata që atë ditë të munguarit larg mbanin kokën

Ata që munguan kur liria erdhi e gëzoi tokën…!

Drenicë, më 6 tetor 2024

Në nënqiellin e arrnuar me këngë në buzë

Në Atlasin ku poeti qëmoti ka ftuar muzë

Lirinë hedhur n’lloçin e terun pët t’ripërlyer

Plot pisllëçe veç erë zhgënjimi kanë rikthyer.

Në log“diplomace”luhet valle t’ndërkyer!

Nëse mundesh të qëndrosh vertikalisht

Kur mohuesit e çmendur kokën ngrenë

Aq sa mundesh s’duhet fjalën ta kursen

Fort duhet goditur,kur dikush të gënjen.

Kanë emër ata që lirisë lakun ia shtërnguan

Janë ata që me përbuzje e vëngër vështruan

Janë ata që munguan në log n’ditët e vështira

Ata me emër të damkosur–biografi faqenxhira!

Ata që dikur mrizonin nën hije kiç pa halle

Kishin dro nga krenaria e zogjëve në male

Kishin dro nga flatrimet mbi kreshtëbardha

Ata të zhyturit n’batak e mëkate e të palara.

Për mos me vdekë në lak të mashtrimit

U la Atdheu n’gjak në Ditë t’ngadhënjimit

Erdhi dita që iu këput laku i litarit nga qafa

Erdhi Orë e lumnueme-Ditë e Atdheut

Duke jehuar një këngë e zemrës së dlirë.

Kanë ngre kokë do trukastruar,të vonuar dot

Ata që atë ditë kur lakun kemi këputë për mot

Ata që atë ditën kur vendit ishte fshirë çdo lot

Ata që s’din ç’është kur shtërngohej laku,as sot

Ata që atë ditë të munguarit larg mbanin kokën

Ata që munguan kur liria erdhi e gëzoi tokën…!

Drenicë, më 6 tetor 2024