Sa pishmanllëqe hafëz
I bijnë insanit n’kader
Pse u dashka me lyp dritën
Veç kur mbetka n’terr
Për xhanan hafëz
Xhanin bajka feda
Ama shpesh edhe e thejka
Keq pa dashtë ma i ba
N’mes t’arbainit t’ashkut hafëz
Kur mungesa t’ngrinë
Edhe n’xhehnem me ra s’ngroh
Shpirtin mungesës t’merdhinë
Kjo Vahidja hafëz
N’ymer t’saj ka coll nji pishmanllëk
Që me e diftu ashkun e saj
Dynjasë s’pat takat
E kur ma s’asht n’dynja hafëz
Vahidja tuj frymu
A thu krejt ashikat që u diftun
N’pishmanllëk kanë me jetu
Për zamanin e ikun hafëz
Që ktij xhani halin s’ia kanë kuptu
Sa herë ka britë asumanit
Për ashk mestane tuj rënku
