Në mars të vitit 1999, fshati i Izbicës u përball me një nga momentet më të errëta të historisë së Kosovës. Masakra e Izbicës shënoi një nga pikat më të dhimbshme të luftës, ku forcat serbe sulmuan dhe masakruan civilët me një barbari të pakuptimtë. Gruaja, fëmijët, dhe të moshuarit u bënë pre e dhunës së pamëshirshme, duke lënë një plagë të thellë në kujtesën tonë kolektive.
Ndërsa vite kanë kaluar, kujtimi i Masakrës së Izbicës nuk ka humbur intensitetin e tij. Përkundrazi, ai është forcuar si një thirrje për drejtësi dhe përmbajtje të vërtetë. Në këtë moment të pashlyeshëm të përkujtimit, ne duhet të mbajmë flakën e drejtësisë gjallë, duke kërkuar përgjegjësinë e atyre që ishin përgjegjës për këtë akt të pashembullt barbarie.
Por kujtimi i Masakrës së Izbicës nuk është vetëm një pllakë guri e rëndë në historinë tonë. Ai gjithashtu përfaqëson rezistencën dhe vullnetin e popullit tonë për të luftuar për paqe dhe drejtësi. Nëse kujdesemi për të kujtuar dhe për të rindërtuar, ne po hedhim themelet e një të ardhmeje më të mirë për të gjithë.
Kështu që sot, në këtë ditë të shenjtë të përkujtimit, le të jemi bashkë për të nderuar jetët e humbura në Masakrën e Izbicës. Le të punojmë së bashku për të siguruar që këto vuajtje të paparashikuara dhe të pashembullta të mos ndodhin më kurrë në tokën tonë. Le të ndërtojmë një të ardhme më të ndritur për brezat e ardhshëm, ku paqja dhe drejtësia janë themelet kryesore të shoqërisë sonë.
