Që zor u vijka me dal
Janë do ardhje t’largëta
Që zor u pritkan me ardhë
Që randojkan sa toka
Janë do pritje t’gjata
Qe as funi s’iu dokka
Janë do erna t’nime
Që kurrë s’u harrojkan
Janë do ofshama malli
Qe mrena bedenit jehojkan
Janë do drithnima shpirti
Qe haber dhajnë për vjeshtën
N’ardhje do reshje përqafimesh
Prej reve që kaherë u deshtën
Jonna Bajraj