T’tanë jemi çoban hafëz
Kullotim diçka n’çdo stinë
Dikush bagetinë fushave
Dikush nefsin e dashninë
Asht kafaz i thurun me mall
Ku m’asht mshelë zemra
Pa kthim t’tij s’ka qysh me dal
Përmallimi koka hafëz
Me t’ra e tanë bjeshka mbi shpinë
E ti prapë me vazhdu ecjen
Deri n’dakik kur te jari t’mrrinë
Marifet koka hafëz
Që me sabër e sevda
Me kalu edhe udhën
Që n’pamje t’parë dalje s’ka
Arave t’përmallimit hafëz
E kam lëshu zemrën tem
Me kullotë barishta mallëngjimi
Dej kur jari me ashk t’m ushqen
Untë kam mbetë hafëz
Për nji troshë t’dashnisë
T’qitun n’sofër t’pritjes
Si nimeti ma i shejtë i Perenisë
