Thahen çeshmet e zemrës
Vend ujit pikojnë mall
Etjen e pranisë t’dikurshme
Qysh me shue, qysh me nal
Fjalët që erë lule malli
Lëshojshin kaherë mbi hava
Nëpër re t’mjegullueme i lypa
M’verboj malli për m’i pa
Nji qerpik i ranë prej kohe
N’mes t’fletave t’nji defteri
M’i verboj sytë e përmalluem
Sikur murtaja m’ra kreje terri
N’zi pa ty asht edhe qielli
Edhe hana asht idhnue
Që nji dever o i jemi jar
Mbi dynja dritë s’ka lshue
Kur s’frymon ti n’kit bashqe
T’këtij shpirtit tem viran
Thatë e shkretë, harab asht
Për Vahiden tan ky xhihan
